Από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι τον Λουδοβίκο τον 14ο και από την κυρά Σούλα, τη γειτόνισσα της γιαγιάς σου στο Παγκράτι, έως τη σημερινή τεχνολογικά εξελιγμένη εποχή, τα μπικουτί ήταν, είναι και θα είναι ο αειθαλής σύμμαχος της μπούκλας σου.
Από τον Αχιλλέα Παπαδήμα
Αρχαιολογικά ευρήματα από τον 5ο π.Χ. αιώνα αποδεικνύουν ότι οι γυναίκες στην Αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούσαν κυλινδρικά μεταλλικά ελάσματα για να δημιουργούν μπούκλες στα μαλλιά τους. Ακόμη παλαιότερα -μιλάμε για το 1.000 π.Χ- οι γυναίκες στην περιοχή της Μεσογείου, θέρμαιναν κομμάτια από καλάμι στα κάρβουνα και τύλιγαν τα μαλλιά τους γύρω από αυτά ώστε να δημιουργήσουν κυματιστό χτένισμα!
Μπικουτί και κοινωνικό status
Οι ψυχολόγοι εκτιμούν ότι βάσει της εξελικτικής θεωρίας, οι μπούκλες αποτελούν δείγμα νεότητας, ευρωστίας και πλούτου. Προφανώς η Κλεοπάτρα και οι υπόλοιποι αρχαίοι Αιγύπτιοι γαλαζοαίματοι (που ίσωναν σώνει και καλά το μαλλί με βάρβαρα μέσα) θα έχουν μια αντιρρησούλα με αυτό, αλλά ας σημειώσουμε εδώ ότι ο αιγυπτιακός είναι ο μοναδικός αρχαίος πολιτισμός που δεν εκτίμησε όσο του αξίζει το μπικουτί…
Κάνουμε άλμα στον χρόνο και περνάμε στα μέσα του 17ου αιώνα, όταν ο Λουδοβίκος ο 14ος (γνωστός και ως Βασιλιάς Ήλιος) δημιούργησε το απόλυτο hair trend με τις μακριές φυσικές μπούκλες του. Η παράκρουση με τα πλούσια κυματιστά μαλλιά χτύπησε τόσο τους ευγενείς της Ευρώπης όσο και τον λαουτζίκο. Η αγορές γέμισαν με πήλινα ή ξύλινα μπικουτί για τις γυναίκες, αλλά και με περούκες για τους άνδρες, καθώς δεν γεννήθηκαν όλοι με παχιά σγουρά locks όπως ο Λουδοβίκος.
Ατσάλι για τα κάλλη
Ο μεγάλος χαμός με τα μπικουτί, πάντως, έγινε τον 19ο αιώνα, όταν η βικτωριανή μόδα απαιτούσε από τις γυναίκες να αφήνουν το μαλλί τους πολύ μακρύ. Η πρώιμη τεχνολογία της εποχής δημιούργησε μπικουτί από ατσάλι, τα οποία οι γυναίκες φορούσαν στον ύπνο τους για να ξυπνήσουν το πρωί με μπούκλες. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πώς κοιμόντουσαν με τα ατσάλινα ρόλεϊ στο κεφάλι, αλλά υπάρχει κι εκείνη η παροιμία που λέει… μπρος στα κάλλη τι είν’ ο πόνος!
Περνάμε στον 20ο αιώνα, οι πρώτες δεκαετίες του οποίου δεν βρήκαν τα μπικουτί στα πάνω τους. Οι γυναίκες ανακάλυπταν σιγά-σιγά τη δύναμή τους και η ανάγκη τους να σπάσουν τα στερεότυπα οδήγησε σε μια υπέροχη μόδα με κοντά μαλλιά. Οι δύο Παγκόσμιοι πόλεμοι έδωσαν στις γυναίκες την ευκαιρία να ηγηθούν των κοινωνιών καθώς οι άντρες έλειπαν στο μέτωπο. Όταν όμως τα πράγματα ησύχασαν, τα μπικουτί μπήκαν ξανά στο προσκήνιο!
Η Marilyn και o Νταλάρας
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1950 και ο κόσμος στροβιλίζεται γύρω από το φαινόμενο Marilyn Monroe. Το πλατινένιο χολιγουντιανό μαλλί της Marilyn –σύμφωνα με τον κομμωτή της- φτιαχνόταν με καθημερινή προσπάθεια και μεγάλη υπομονή, καθώς απαιτούσε πολλά μπικουτί τοποθετημένα σε layers. Οι κυρίες της εποχής ξεπατίκωσαν –όχι πάντα με επιτυχία- την εν λόγω μέθοδο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν κουτιά με μπικουτί σε κάθε σπίτι και σε κάθε εταζέρα σχεδόν μέχρι τα 90s.
Φτιαγμένα από ελαφρύ σύρμα, πλαστικό ή και ύφασμα, τα μπικουτί που σημάδεψαν την παιδική μας ηλικία ήταν σαφώς πιο εύχρηστα από τα μεταλλικά ή ξύλινα του μακρινού παρελθόντος, αλλά βολικά δεν τα λες. Η δόλια μάνα τα φορούσε πριν τον βραδινό ύπνο και συχνά τα τύλιγε με φιλέ για να μη φύγουν από τη θέση τους. Το πρωί ξυπνούσε με μπουκλωτό μαλλί και έβαζε λίγο Νταλάρα στο κασετόφωνο για να πάνε κάτω τα φαρμάκια.
Πέρα από την πλάκα, πάντως, τα μπικουτί έπαιξαν σημαντικό ρόλο και στον οικονομικό σχεδιασμό των νοικοκυριών. Βλέπεις, το κομμωτήριο ήταν ένα αγαθό πολυτελείας εκείνες τις εποχές και η home made φροντίδα της μπούκλας μέσω μπικουτί, αποτελούσε μονόδρομο για τις γυναίκες των 70s, 80s και 90s.
Μπικουτί νέας τεχνολογίας
Σήμερα υπάρχουν πολλές νέες τεχνικές: Curlers, ψαλίδια, πρέσες, περμανάντ χωρίς χημικά, κέρατα και κερατίνες είναι εδώ για να δημιουργήσουν μοναδικά χτενίσματα. Όμως, η γοητεία των μπικουτί παραμένει αξεπέραστη. Η εξελιγμένη τεχνολογία προσφέρει, πλέον, αυτόθερμαινόμενα rollers, μπικουτί με βέλκρο που δεν ταλαιπωρούν τα μαλλιά, ακόμη και ελαστικά μπικουτί (flexi rollers) που κάνουν τη δουλειά χωρίς τη χρήση θέρμανσης. Βάζω στοίχημα, όμως, ότι εκεί στην εταζέρα υπάρχει ακόμη το κουτί με τα παλιά τιμημένα μπικουτί…
