LIFE COACHING: Αφήνοντας πίσω…

Καθώς βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας χρονιάς, ας αποχαιρετήσουμε την προηγούμενη, και μαζί ας αφήσουμε πίσω ό,τι δεν εξυπηρετεί την ευτυχία, την ανάπτυξη και την εξέλιξή μας.

Από τη Σοφία Βασιλειάδη

 

 

Λαμβάνοντας υπόψη τις εμπειρίες που διαμόρφωσαν την δική μου καθημερινότητα μέσα στη χρονιά που πέρασε, μοιράζομαι την δική μου οπτική, και παράλληλα σας προσκαλώ να στοχαστείτε και ν’ αποφασίσετε: Ποιες συνήθειες επιλέγετε εσείς ν’ αφήσετε πίσω;

– Τις ταμπέλες που βάζουμε στον εαυτό μας και στους άλλους: Επειδή μας καθορίζουν και μας αναγκάζουν να ανταποκρινόμαστε διαρκώς στις προσδοκίες που έχουν οι άλλοι -ή κι εμείς οι ίδιοι- από τον εαυτό μας. Τον εαυτό που χαρακτηρίζεται ως έξυπνος, καλός, κακός, επιστήμονας, τεμπέλης, αγρότης, ερωτικός, συμπαθητικός, φίλος, εργατικός, ευαίσθητος, σκληρός κ.λπ.. Οι ταμπέλες αντιστοιχούν σε επαγγελματικούς ή προσωπικούς ρόλους που έχουμε ενστερνιστεί και έχουμε καλλιεργήσει βάσει της εμπειρίας μας. Υπηρετούμε αυτούς τους ρόλους με πάθος, ενώ συχνά μπορεί ν’ αλληλοσυγκρούονται. Τελικά ξεχνάμε ποιοι πραγματικά είμαστε, ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε απ’ όλα, και ανάλογα με τις εμπειρίες μας εκφράζουμε περισσότερο κάποιες πλευρές μας από κάποιες άλλες. Οι ταμπέλες δεν μας αφήνουν να είμαστε αυθεντικοί και ειλικρινείς, δεν μας επιτρέπουν να εκφράζουμε την αλήθειά μας. Χωρίς αυτές, κάποιοι νομίζουν ότι δεν αξίζουν αφού οι ταμπέλες και οι ρόλοι που τους χαρακτηρίζουν έχουν γίνει μέρος της ταυτότητάς τους. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν ποιοι είναι επί της ουσίας, γιατί ταυτίζονται ως ανθρώπινες οντότητες με τα επιτεύγματά τους σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο. Αφαιρώντας τις ταμπέλες, δεν χρειάζεται να πασχίζουμε ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτές κι έτσι απ’ την μια κάνουμε χώρο να εκφραστούν και άλλες ποιότητές μας, απ’ την άλλη μπορούμε να δούμε τους άλλους με μια πιο φρέσκια απροκατάληπτη ματιά.

– Τον αρνητικό εσωτερικό διάλογο: Επειδή είναι σα να τρέφουμε έναν εσωτερικό αντίπαλο που συνεχώς κρίνει και απομακρύνει την χαρά. Πολλές φορές οι άνθρωποι συγχέουν την αρνητική σκέψη με τον ρεαλισμό. Όμως το να βλέπεις συνεχώς την σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων προκαλεί παραίτηση, κουράζει, επηρεάζει το αποτέλεσμα και ακυρώνει κάθε διάθεση για προσπάθεια ώστε να πάνε καλύτερα τα πράγματα. Ο αρνητικός εσωτερικός διάλογος δεν επιτρέπει, όχι μόνο να βιώσουμε τα θετικά που συμβαίνουν, αλλά ούτε και να τα δούμε. Είναι σαν ένα νοητικό φίλτρο που εμποδίζει να περάσουν οι «καλές» πληροφορίες και επιβεβαιώνει τις προκαταλήψεις μας. Μας κάνει να εστιάζουμε στα στραβά και ανάποδα, στα δράματα, στις αποτυχίες και στα χειρότερα σενάρια. Εννοείται ότι μας οδηγεί σε συμπεράσματα και ερμηνείες που προκαλούν άγχος και ανησυχία, επηρεάζοντας αρνητικά, ιδιαίτερα τις διαπροσωπικές σχέσεις. Η συνεχής αυτοκριτική δεν είναι εποικοδομητική όταν επικεντρώνεται μόνο στα κακώς κείμενα, στο τι πάει λάθος, στο τι δεν είναι σωστό. Δεν θα επιτρέψει ποτέ στο άτομο να κάνει θετικές αλλαγές μέσα από γόνιμη δράση, προσπάθεια, αποδοχή και αισιόδοξη ματιά. Το κλειδί είναι να αποδεχτούμε και φυσικά να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι είμαστε ήδη αρκετά καλοί, απλώς κάποιες φορές χρειαζόμαστε έξτρα πρακτική. Ας αφήσουμε πίσω το «πρέπει να γίνω καλύτερος» και ας το αντικαταστήσουμε με το «σήμερα θα κάνω το καλύτερο που μπορώ» ώστε να παρακινούμε τον εαυτό μας να μπει σε θετική δράση και παράλληλα να αποδέχεται ότι κάθε προσπάθεια δεν είναι πάντα το ίδιο αποδοτική.

– Το να λες «ΝΑΙ» σε όλους και όλα: Επειδή δεν είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις. Το να λες «ναι» σε ευκαιρίες σίγουρα ανοίγει πόρτες και δημιουργεί προοπτικές αλλά όταν λες «όχι» εκεί που χρειάζεται, είναι σα να δίνεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να αισθανθεί ελεύθερος. Το «όχι» μπορεί να είναι την ίδια στιγμή ένα «ναι» σε κάτι άλλο που θα ωφελήσει εσένα, την δουλειά σου, τον χρόνο σου, την καριέρα σου, την οικογένειά σου, την ποιότητα στις σχέσεις σου.

Ορισμένες φορές φαίνεται πολύ δύσκολο ν’ αρνηθείς γιατί θα φανείς ο κακός της υπόθεσης ή θα έχεις ενοχές. Απ’ την άλλη όμως θα παραβιάσεις το δικό σου πρόγραμμα, τις αρχές σου, τις αξίες σου, θα βάλεις τους στόχους σου και τις επιθυμίες σου σε δεύτερη μοίρα, θα έχεις την αίσθηση ότι είσαι ανήμπορος ν’ αντιδράσεις όπως θα ήθελες. Αυτό που χρειάζεται είναι να βάζεις καλύτερα όρια και να λες «όχι» σε ό,τι σε βγάζει εκτός πορείας, σου κοστίζει σε άγχος και ψυχική υγεία. Αφήνοντας πίσω τα παράλογα «ναι», δίνεις προτεραιότητα στον εαυτό σου.

– Το ν’ αναλαμβάνεις την ευθύνη για τα συναισθήματα των άλλων: Επειδή ο καθένας έχει δική του την ευθύνη για το πώς νοιώθει. Δεν είσαι εσύ η αιτία για το πώς επιλέγει κάποιος να συμπεριφερθεί ή να αισθανθεί. Μπορεί να θυμώσει, να στεναχωρηθεί ή να απογοητευθεί με βάση το δικό του σκεπτικό, τις δικές του πεποιθήσεις, το δικό του σύστημα αξιών, την δική του κοσμοθεωρία. Δεν μπορείς να ελέγξεις την αντίδραση, το συναίσθημα ή την συμπεριφορά του άλλου. Μείνε σε αυτό… μην παίρνεις προσωπικά τις αντιδράσεις των άλλων. Ο καθένας μας βλέπει τον κόσμο, φιλτράρει και ερμηνεύει τις εμπειρίες του, μέσα από τα δικά του μάτια και την δική του αντίληψη. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Ακολούθησε αυτό που εσύ ορίζεις σαν προτεραιότητα με βάση τις αξίες σου, βάλε τους στόχους σου και κάνε ότι λέει η καρδιά σου. Μην περιορίζεις τον εαυτό σου από ενοχές ή τύψεις. Το μόνο που μπορείς να ελέγξεις ή να αλλάξεις είναι τον εαυτό σου.

– Τον φόβο και την προσκόλληση στο παρελθόν: Επειδή για να εξελιχθείς χρειάζεται να κάνεις τολμηρά βήματα προς τα εμπρός. Χρειάζεται να αφήσουμε πίσω τον φόβο και την προσκόλληση στο γνωστό και το συνηθισμένο για να καταφέρουμε όσα επιθυμούμε και όσα μας αξίζουν. Η αλλαγή είναι μέρος της ζωής και της εξέλιξης. Ο φόβος δεν υπάρχει πουθενά αλλού παρά μόνο στο μυαλό μας. Το άγνωστο τρομοκρατεί κάποιες φορές αλλά είναι κρίμα να αφήνουμε τον φόβο να αποφασίζει για το μέλλον. Χρειάζεται τόλμη, πίστη και αισιοδοξία για να προχωρήσεις, να νιώσεις δυνατός και να πάρεις την καλύτερη απόφαση. Οι εμπειρίες δεν σταματούν και συνεχώς αλλάζουμε είτε το θέλουμε είτε όχι. Είναι λυτρωτικό να βρίσκει κανείς το κουράγιο να αποδέχεται το παρελθόν, να το τιμά και να το αφήνει πίσω. Άλλωστε το να προχωράς δεν σημαίνει ότι ξεχνάς, σημαίνει ότι παίρνεις το δίδαγμα από τις εμπειρίες και είσαι έτοιμος να δημιουργήσεις και να βιώσεις καινούριες. Αφήνοντας πίσω τον φόβο, εστιάζουμε στα καλύτερα που θα έρθουν, και βγαίνουμε από τον φαύλο κύκλο που δημιουργεί συνεχώς τις ίδιες ιστορίες και τις ίδιες απογοητεύσεις.