LIFE COACHING: Ζώντας τα συναισθήματά σου

Η ζωή δεν είναι πάντα ροζ και τα συναισθήματά μας δεν έχουμε κανένα λόγο να είναι μόνο κόκκινα. Αποδεχόμαστε αυτό που νιώθουμε, αφήνουμε τον εαυτό μας να ζήσει την αλήθεια του και προχωράμε ξεφορτώνοντας όλα εκείνα που μας κρατάνε πίσω.

Από τη Σοφία Βασιλειάδη

 

Το να διατηρούμε «ηθικόν ακμαίον» παρά τις δυσκολίες είναι σίγουρα πρόκληση. Δυστυχώς, σήμερα με τις υφιστάμενες συνθήκες η αβεβαιότητα, η σύγχυση, η ανησυχία, το άγχος, ο εκνευρισμός περισσεύουν…

Πολύ συχνά ακούμε ή δίνουμε συμβουλές του τύπου «Μην το βάζεις κάτω!», «Δες την καλή πλευρά!», «Σκέψου θετικά!», «Υπάρχουν και χειρότερα…» και ενώ η πρόθεση που κρύβουν είναι καλή, τελικά μπορεί να μας επηρεάζουν αρνητικά. Καλή η θετική σκέψη αλλά μήπως η αόριστη υπερ-θετικότητα δεν είναι το φάρμακο για όλα;

Ωστόσο, τα πάντα κρίνονται από το αποτέλεσμα. Όταν η ‘ροζ οπτική’ χρησιμοποιείται γενικευμένα, χωρίς νόημα, με σκοπό να ‘κουκουλώσει’ ό,τι συμβαίνει, να αποδυναμώσει ή να ακυρώσει ό,τι αισθανόμαστε, ίσως να μην έχει το καλύτερο αποτέλεσμα. Εμποδίζει την αληθινή έκφραση και απαξιώνει τα συναισθήματα που ούτως ή άλλως είναι εκεί. Τα συναισθήματα και η επαφή μαζί τους είναι άλλωστε μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας.

Είναι γεγονός ότι αρκετά συχνά η ζωή έχει δυσκολίες. Η εποχή που ζούμε με τις πολύπλευρες επιπτώσεις του κορωνοϊού δημιουργεί στους περισσότερους ουκ ολίγα προβλήματα, πρακτικά και συναισθηματικά. Φυσικά το καλό μπορεί να ξεπηδήσει σαν δώρο μέσα από τις δυσκολίες, αλλά αυτό δεν πρέπει να αρνείται και να κρύβει τα αρνητικά συναισθήματα που υπάρχουν ή αναδύονται στην πορεία.

Όταν ο δικός μου άνθρωπος, ο φίλος, ο συγγενής, χάνει την δουλειά του, το εισόδημά του, ή αρρωσταίνει, δεν μπορώ να μένω ασυγκίνητος, λυπάμαι, στεναχωριέμαι, απογοητεύομαι. Το να σκεφτώ ή να πω «όλα καλά, μην στεναχωριέσαι, όλα για κάποιο λόγο γίνονται, κ.λπ., κ.λπ. …» ναι, έχει την νότα της αισιοδοξίας που είναι απαραίτητη στα σκαμπανεβάσματα της ζωής. Από την άλλη μάλλον δεν βοηθάει και πολύ, επειδή αποφεύγοντας τα δυσάρεστα συναισθήματα, κλείνω την πόρτα και στα ευχάριστα, αναζωογονητικά συναισθήματα. Θετικότητα δεν σημαίνει αισθάνομαι μόνον ‘καλά’ και δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώσει άσχημα, αφού είναι κάτι τελικά αναπόφευκτο. Χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια της θετικής οπτικής, τοποθετώντας το πλαίσιο που περιλαμβάνει το φως στην άκρη του τούνελ και στην πορεία άνοιγμα σε όλη την γκάμα των συναισθημάτων που προϋποθέτει να διαχειριζόμαστε με τον καλύτερο τρόπο όσα είναι δυσάρεστα.

Ποιος είναι λοιπόν ο καλύτερος τρόπος να αποφύγουμε την παγίδα της παρερμηνευμένης θετικής σκέψης και να ζήσουμε την ζωή σ’ όλο της το μεγαλείο;

Αφέσου να βιώσεις το συναίσθημα
Η φυσική μας τάση είναι ν’ αποφεύγουμε τον πόνο και ν’ αναζητούμε την ευχαρίστηση. Κι όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, μόνον ‘αγκαλιάζοντας’ ό,τι μας πονάει αποκτάμε πρόσβαση στην δύναμή μας και γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον όταν ανοιγόμαστε σ’ ό,τι αισθανόμαστε και όχι τρέχοντας μακριά για να το μικρύνουμε, να το εξαφανίσουμε, να το αγνοήσουμε, να το αποφύγουμε, να προσποιούμαστε ότι δεν είναι εκεί.

Την επόμενη φορά που θα αισθανθείτε κάτι άβολο, μπορείτε να πάτε κάπου ήσυχα, να αναγνωρίσετε το συναίσθημα -λύπη, ανησυχία, ζήλια, ενοχή, απογοήτευση κ.λπ.- και να παρατηρήσετε που εκδηλώνεται στο σώμα, που σας ‘κάθεται’. Βάλτε εκεί τα χέρια σας και κάντε μια μικρή συζήτηση-αναζήτηση για να καταλάβετε τι θέλει να σας πει, ποιο είναι το πραγματικό θέμα που ζητάει την προσοχή σας. Μελέτες και έρευνες δηλώνουν ότι όταν βιώνουμε τα συναισθήματά μας ολοκληρωτικά, το σφίξιμο που μας προκαλούν χαλαρώνει. Αντίθετα, όταν τα αρνούμαστε γίνονται πιο έντονα. Θυμηθείτε: Μόνον όταν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να βιώνει αρνητικά συναισθήματα, μπορούμε να βιώνουμε και τα θετικά.

Μοιραστείτε την αλήθεια σας με τους δικούς σας ανθρώπους
«-Πώς είσαι; -Είμαι καλά!». Ένας συνηθισμένος διάλογος που γίνεται απ’ όλους μέσα στην μέρα και είναι λίγο ‘κλισέ’. Το «είμαι καλά, είμαι μια χαρά» είναι αυτό που θέλει να ακούσει ο άλλος, αυτό που θα θέλαμε να συμβαίνει ή αυτό που συμβαίνει; Μοιραζόμαστε άραγε την αλήθειά μας με όσους αξίζουν για εμάς ή φτιάχνουμε και εμφανίζουμε προς τα έξω έναν γυαλιστερό και όμορφο συναισθηματικό κόσμο; Μήπως έτσι χάνουμε την ευκαιρία να μας στηρίξουν αξιόλογοι άνθρωποι και έχουμε επιφανειακές σχέσεις αντί να καλλιεργούμε τις ειλικρινείς; Αυτό δεν σημαίνει να γυρίζουμε γύρω γύρω παραπονούμενοι για όσα μας συμβαίνουν. Αυτό που εννοούμε είναι να μοιράζεστε με όσους αξίζουν να είναι δίπλα σας τι σας απασχολεί ή πώς αισθάνεστε, για τους σωστούς λόγους. Ακόμα και οι πιο ανθεκτικοί άνθρωποι λυγίζουν κάτω από μεγάλο βάρος και δικαιούνται να αναζητήσουν βοήθεια για να ανακάμψουν. Την επόμενη φορά λοιπόν που κάποιος θα σας ρωτήσει «Πώς είσαι στ’ αλήθεια;» δοκιμάστε ν’ απαντήσετε ειλικρινά. Και μην διστάσετε να απευθυνθείτε σε ειδικό αν νομίζετε ότι δεν μπορείτε να διαχειριστείτε καταστάσεις ή συναισθήματα.

Μην κατακρίνετε τον εαυτό σας
Ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι, έρχονται αντιμέτωποι με στιγμές απαισιοδοξίας. Είμαστε όλοι άνθρωποι με τα πάνω μας και τα κάτω μας. Ας δείξουμε συμπόνοια και ας φερθούμε στον εαυτό μας όταν ‘πέφτει’ όπως θα κάναμε σ’ έναν καλό μας φίλο. Αντί να αποφεύγουμε την αρνητικότητα, ας προσπαθούμε να αυξήσουμε την θετικότητα. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει αν κάθε φορά που αισθανόμαστε αρνητικά, είμαστε αυτοτιμωρητικοί και επικριτικοί.

Δεχτείτε τα συναισθήματα των άλλων
Μια από τις βασικές ανάγκες που έχει ο άνθρωπος είναι να αισθάνεται ότι τον ακούνε και τον καταλαβαίνουν. Αυτό σημαίνει, πως όταν κάποιος λέει το πρόβλημά του δεν περιμένει πάντα να του δώσουμε λύση ή να του πούμε κάτι ανάλογο που έτυχε σ’ εμάς. Άλλωστε δεν έχουν όλα τα προβλήματα λύση! Αρκεί να δείξουμε στον άλλον ότι τον καταλαβαίνουμε, ότι συναισθανόμαστε την δυσκολία και τον τρόπο που νιώθει, ότι είναι οκ, ότι είμαστε εκεί για εκείνον, διαθέσιμοι αν μας χρειαστεί, δείχνοντας εμπιστοσύνη ότι θα τα καταφέρει να ξεπεράσει την όποια δυσκολία.

Κρατήστε την ελπίδα ζωντανή
Αρνητικά και θετικά συναισθήματα μπορούν να συνυπάρχουν. Αισθανόμαστε αρνητικά για κάποια θέματά μας, αλλά παράλληλα μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον. Όλοι ελπίζουμε ότι θα περάσει η φάση που ζούμε και θα μπορούμε ξανά να αγγιζόμαστε κοινωνικά ή να βρισκόμαστε με τις παρέες μας! Παρ’ όλες τις συναισθηματικές εναλλαγές που βιώνουμε, ας ελπίζουμε ότι το μέλλον μάς επιφυλάσσει όμορφα πράγματα. Η αλλαγή είναι το μόνο σίγουρο, οπότε όσο περίεργα κι αν είναι τώρα δεν θα είναι για πάντα έτσι. Το να ζεις την ζωή στο έπακρο εμπεριέχει θάρρος που δεν αφήνει χώρο για τίποτα άλλο και το θάρρος αναδύεται όταν αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας κι όχι όταν τους αποφεύγουμε. Ίσως το να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να νιώθει άσχημα όταν το έχει ανάγκη, είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε.