LIFE COACHING: Συνεχίζοντας με θετικό πρόσημο

Η Σοφία Βασιλειάδη μας μαθαίνει τον τρόπο να κάνουμε τη #NoMorePity διάθεσή μας, πραγματικότητα.

 

Πλησιάζοντας στο τέλος αυτής της περίεργης και έντονης χρονιάς, η χριστουγεννιάτικη χρυσόσκονη αρχίζει να απλώνεται για να σκεπάσει με κάποιο τρόπο όλα τα κακώς κείμενα με τις αποχρώσεις της ελπίδας και της αισιοδοξίας. Είναι δύσκολο αλλά και επώδυνο να συνειδητοποιούμε ότι όλα τα απλά και καθημερινά που θεωρούνταν δεδομένα, όχι μόνο φαίνεται να μην είναι δεδομένα, αλλά επιπλέον φαντάζει άγνωστο το πόσο σύντομα θα ξαναγίνουν. Ίσως το καλό που αναδύεται απ’ όλα όσα βιώνουμε σ’ αυτή την εποχή, είναι η κατανόηση της ουσίας και η εστίαση στα σημαντικά, όπως είναι η ανθρώπινη ζωή, η υγεία, οι αξίες, οι σχέσεις, η αλληλεγγύη, η ατομική ευθύνη, η ελευθερία, το χαμόγελο.

Είναι μια εποχή που συνειδητά χρειάζεται να επιστρατεύσουμε όλο μας το κουράγιο, την αντοχή, την ψυχική ανθεκτικότητα, την επιθυμία, την θέληση να προχωρήσουμε παρακάτω δημιουργώντας μάλιστα εμείς οι ίδιοι τις προϋποθέσεις και τις καλές συνθήκες. Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να αξιοποιήσουμε όλο το δυναμικό μας, όλους τους πόρους και τα κατάλληλα «εργαλεία», είτε είναι πρακτικά, είτε πιο πνευματικά. Και για όσους αναρωτιούνται, ναι, είναι διαθέσιμα σε όλους μας, φτάνει να τα ανασύρουμε από μέσα μας ή να τα αναζητήσουμε γύρω μας. Βασικό ερώτημα που έχει μια υπαρξιακή χροιά και χρειάζεται να τεθεί προς απάντηση είναι το «Ποιος θέλω να είμαι μέσα σε αυτή την εποχή;».

Στον καιρό της πανδημίας πολλοί είναι αυτοί που ζουν μέσα στον φόβο και τον πανικό, τον θυμό, την γκρίνια ή την κατάθλιψη. Για πόσο ακόμα όμως μπορεί να διαρκέσει η απαισιοδοξία και η μιζέρια; Η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να γίνει ξανά όμορφη, η καθημερινότητα να αποκτήσει ξανά νόημα και ελπίδα. Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να τα βάζουμε με ό,τι είναι πέρα από τον έλεγχό μας, μπορούμε όμως να έχουμε τον αυτοέλεγχο σε ό,τι σχετίζεται με την δική μας ατομική ευθύνη και τον σεβασμό στο σύνολο και στον συνάνθρωπο. Μπορούμε να σταματήσουμε να καταναλώνουμε και να καταπίνουμε άκριτα ότι μας βλάπτει, είτε είναι τροφές, είτε απόψεις και ειδήσεις. Μπορούμε να καλλιεργούμε συνεχώς την επαφή με τα συναισθήματα και την καρδιά μας ώστε να αναγνωρίζουμε τι νιώθουμε συνειδητά και τι επιθυμούμε ειλικρινά. Μπορούμε, αφού αντιληφθούμε και αξιολογήσουμε καθαρά κάθε κατάσταση, ν’ αποφασίζουμε και να προχωράμε στη δράση που απαιτείται. Να κοσκινίζουμε τις πληροφορίες πριν βιαστούμε να τις μεταδώσουμε, να τις διαδώσουμε και να τις ανεβάσουμε σε κάθε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Μπορούμε, τελικά, να δεχόμαστε ότι σε κάθε περίπτωση ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί.

Σε μια τέτοια περίοδο, ξεπερνώντας λίγο ακόμα τον εαυτό μας, ας μπούμε στην διαδικασία να προσφέρουμε βοήθεια σε όποιον τη χρειάζεται και ας μοιραστούμε τις δυνατότητες και τα ταλέντα μας με τον περίγυρο. Δεν είμαστε μόνοι και αποκομμένοι, είμαστε κοινωνικά όντα και σε αυτό το πλαίσιο, ικανότητες όπως η ενσυναίσθηση, το να μπαίνεις στα παπούτσια του άλλου χωρίς ταύτιση για να κατανοήσεις τι ζει, είναι πολύτιμες και απολύτως χρήσιμες. Ας μην ξεχνάμε να εκτιμάμε καταστάσεις και ανθρώπους, λέγοντας συχνά πυκνά ένα ή και περισσότερα «ευχαριστώ». Είναι βέβαιο, πως αν μπούμε σταθερά στην διαδικασία να καλλιεργούμε και να διατηρούμε την συναισθηματική μας κατάσταση σταθερή και ευχάριστη, τα αποτελέσματα μόνο θετικά θα είναι.

Ο στόχος είναι να διαδώσουμε και να μοιραστούμε την ελπίδα και την αισιοδοξία. Απαραίτητη και θεμελιώδης συνθήκη για να δούμε το μέλλον με νέα ματιά είναι η προσαρμοστικότητα στην αλλαγή. Είναι άσκοπο να μιλάμε για ένα καλύτερο αύριο αν δεν απαγκιστρωθούμε από την ανάγκη της ασφάλειας που δίνει το γνώριμο χθες. Ας αντιμετωπίσουμε με αποδοχή ό,τι συμβαίνει κι ας είμαστε διαρκώς παρόντες και συνειδητοί, έχοντας κατά νου ν’ απομακρύνουμε την αρνητικότητα, ν’ απελευθερώσουμε τον εαυτό μας από τα βαρίδια που τον κρατάνε πίσω, και να προχωρήσουμε μπροστά. Ας μην αφήνουμε τις όποιες δυσκολίες να σκιάζουν με σύννεφα το νου, την καρδιά και τα όνειρά μας. Όσο καλύτερα σκεφτόμαστε για τις δεδομένες συνθήκες, τόσο καλύτερα θα ζούμε, παρά τις δεδομένες συνθήκες.

Το μεγαλύτερο όπλο που έχουμε στα χέρια μας ως νοήμονα όντα απέναντι στον πόνο και την δυσκολία, είναι η δυνατότητα να επιλέγουμε τις αντιδράσεις μας, η δυνατότητα που έχουμε να εκμεταλλευόμαστε κάθε κατάσταση με τον καλύτερο τρόπο έτσι ώστε να πετυχαίνουμε το καλύτερο αποτέλεσμα ακόμα κι αν δεν μπορούμε να το φανταστούμε. Η ζωή γίνεται όλο και καλύτερη, όταν εμείς οι ίδιοι εξελισσόμαστε και γινόμαστε όλο και καλύτεροι. Εμείς αποφασίζουμε αν θα παραμείνουμε στη μιζέρια ή αν θα προχωρήσουμε στη χαρά και στο καινούριο που ανοίγεται μπροστά.

Μόλις αποφασίσουμε να αναλάβουμε την ευθύνη για τις πράξεις, τις σκέψεις, και τον τρόπο που αισθανόμαστε, αυτόματα έχουμε εμείς την επιλογή. Δεν είμαστε, όπως συχνά νομίζουμε, επιβάτες σ’ ένα όχημα που πάει στο πουθενά. Μπορούμε να καθίσουμε στη θέση του οδηγού και να επιλέξουμε τον προορισμό του οχήματος που λέγεται «ζωή», με εμπιστοσύνη, έμπνευση, κίνητρο, πάθος, ενέργεια, ενθουσιασμό και αίσθηση σκοπού. Χρειάζεται να κρατάμε αναμμένη και ζωντανή την φλόγα για μια πιο ευτυχισμένη και χαρούμενη ζωή.

Χρειάζεται να τολμήσουμε μια ουσιαστική εσωτερική εξερεύνηση για να γνωρίζουμε πού θέλουμε να πάμε, ποιοι θέλουμε να είμαστε, τι ρόλο θέλουμε να παίξουμε, τι ονειρευόμαστε, τι θεωρούμε σημαντικό, τι αξίζει, πώς θέλουμε να συνδεόμαστε, τι είδους σχέσεις θέλουμε να έχουμε, πώς θα κάνουμε την διαφορά και πώς θα συνεισφέρουμε στην οικογένεια, στην εργασία, στην κοινωνία. Με την πανδημία έχουμε μπει συλλογικά σ’ ένα μίζερο και στενάχωρο μοτίβο, που είναι άλλωστε μηχανισμός και αντίδραση επιβίωσης που σχετίζεται με την εξελικτική μας πορεία ως ανθρώπινο είδος. Σε ατομικό επίπεδο όμως έχουμε στα χέρια μας την ασύλληπτη δύναμη να επηρεάζουμε την βιολογία μας και ν’ αλλάζουμε αυτό το μοτίβο, υιοθετώντας μια νέα νοοτροπία εξέλιξης.

Στον πυρήνα αυτής της νοοτροπίας είναι η πεποίθηση ότι οι προκλήσεις, μας κάνουν πιο δυνατούς, πιο σοφούς και πιο ικανούς. Μας δίνουν τη δύναμη να αλλάζουμε και να αναπτυσσόμαστε. Καλλιεργώντας την προσαρμοστικότητα και την ανθεκτικότητα, ισχυροποιώντας τη θέληση και την εμπιστοσύνη, μόνο καλύτερες και πιο λαμπερές μέρες είναι αυτές που θα έρθουν, φτάνει μόνο να το πιστέψουμε και να το οραματιστούμε!